Toen ik een paar maanden geleden mijn auto uitzocht, lette ik vooral op de prijs. Luxe snufjes vond ik niet nodig. En dus koos ik voor een Peugeot 108: met een nieuwprijs van ruim 11.000 euro is het een van de goedkoopste auto’s op de markt. En omdat hij behoorlijk licht en klein is, verbruikt hij ook niet veel.
Maar toen ik half augustus een mail kreeg van Lexus met de vraag of ik de Lexus UX wilde uittesten, werd ik toch wel enthousiast. Op racespelletjes uit de jaren 90 na, had ik nog nooit in een Lexus gereden en ik was dan ook wel benieuwd hoe het is om in zo’n luxe auto van A naar B te gaan.
Het model dat ik mocht uittesten is pas sinds maart verkrijgbaar op de Nederlandse markt. De Lexus UX 250h is een hybride crossover (een SUV die niet bedoeld is om offroad te gaan) die zichzelf oplaadt. Op het moment dat je remt of de auto laat uitrollen, laadt de accu op waardoor je elektrisch kunt rijden. Daardoor is het volgens Lexus zelf mogelijk om tot wel de helft van de tijd elektrisch te rijden.
De auto is ontworpen voor dertigers die, volgens Lexus, “een compacte, dynamische, maar luxe en innovatieve auto zoeken”. Vanaf net geen 45.000 euro heb je hem op je oprit staan, maar de sportuitvoering die ik meekreeg (de Lexus UX 250h AWD F Sport Premium, voor de kenners), kost je bijna 60.000 euro.
Is die luxe al dat geld waard? En lukt het Lexus met de UX om z’n beloftes waar te maken? Ik zocht het uit.
De auto is inderdaad ontzettend luxe. Zodra je instapt en de motor aanzet, schuift je stoel automatisch naar voren en schuift het stuur naar je toe, zodat je zelf niets meer hoeft in te stellen.
Dit soort snufjes probeert Lexus vaker mee te nemen in het ontwerp van een auto. Het draait allemaal om omotenashi, het Japanse begrip dat voor gastvrijheid staat. Letterlijk betekent het "de klant is god".
Dat Lexus het z'n klanten zo makkelijk mogelijk heeft gemaakt, zie je terug in een aantal kleine details, zoals tijdens het instappen. Maar ook bij het kastje in de armleuning tussen de stoel van de bestuurder en de bijrijder. Dat heeft aan allebei de kanten een knopje, zodat het kastje zowel open kan in de richting van de bestuurder, als in die van de bijrijder.
De eerste rit die ik maakte was er meteen eentje van meer dan 100 kilometer en ik denk dat ik zelden na zo'n afstand zo uitgerust uit de auto ben gestapt. De cruise control zorgt er namelijk voor dat je nog maar nauwelijks iets hoeft te doen op de snelweg.
De adaptieve cruise control houdt automatisch afstand tot je voorganger en de Lane Tracing Assist stuurt bij om je binnen de rijbaan te houden. Dat voelt in het begin een beetje vreemd, want als je zelf rijdt, rijd je vrijwel nooit precies in het midden van de rijbaan. De auto stuurt daar echter wel uit zichzelf naartoe, dus voel je het stuur continu bewegen.
Zodra je daaraan gewend bent, zorgt het ervoor dat je heel ontspannen achter het stuur kan zitten. Al is het niet de bedoeling dat je zelf stopt met sturen: dan hoor je na vijftien seconden een wettelijk verplicht piepje en begint het stuur te trillen.
De auto grijpt ook in bij bijna-botsingen, al heb ik dat gelukkig niet meegemaakt.
Maar er zijn meer snufjes op het gebied van veiligheid. Zo heeft de auto slimme zijspiegels. Er zit een lichte kanteling in, zodat je makkelijker in je dode hoek kunt kijken, en er zit ook een dode hoek-sensor in de auto.
Zodra er iemand in je dode hoek rijdt, gaat dat lampje branden, zodat je weet dat je niet van rijbaan kunt veranderen. Bij andere auto's werkte dat heel erg goed, maar motoren zag de sensor bij mij soms over het hoofd. Dat vond ik behoorlijk gevaarlijk - motorrijders zijn in het verkeer natuurlijk extra kwetsbaar.
De dodehoeksensor is ook bij het uitparkeren handig. Als je achteruit uitparkeert, waarschuwt de sensor je als er iemand aan komt lopen, zelfs als je die persoon op dat moment nog niet kunt zien.
Al deze veiligheidssnufjes worden overigens standaard in alle nieuwe modellen van Lexus gezet, niet alleen in de duurdere. Je veiligheid moet niet afhangen van hoeveel geld je hebt, vindt het bedrijf.
Wat ik ook heel erg handig vond was de camera bij het inparkeren. Er zat een achteruitrijcamera op de auto, die natuurlijk bij heel veel automerken voorkomt, maar er was ook de mogelijkheid om vanaf bovenaf op je auto neer te kijken.
Dat beeld van boven vond ik niet alleen handig tijdens het parkeren. Ik woon in een buurt uit de jaren '30, waar de straten hier en daar behoorlijk smal zijn. Omdat er ook veel kinderen wonen die hun fiets nog weleens op straat laten slingeren, vond ik het erg handig om de camera tijdens het rijden door deze smalle straatjes aan te zetten, om zo nog zekerder te weten dat ik niets raakte.
Toch heeft de auto ook nadelen. De cruise control was bijvoorbeeld nét niet slim genoeg.
Ik kreeg de neiging om rustig te rijden op de rechterbaan, omdat ik dan achter een vrachtwagen kon blijven hangen en weinig hoefde te doen. Maar als er dan een auto vlak voor mij invoegde op de snelweg en vervolgens op mijn baan gas gaf om de vrachtwagen in te halen, volgde de Lexus tijdens de inhaalactie de snelheid van die auto. Ook de Lexus trok dan dus op, om vervolgens weer af te remmen zodra de inhalende auto van mijn baan af was, omdat de langzame vrachtwagen er nog steeds voor zat.
Ook kwam het voor dat het op 130-wegen soms druk werd op de linkerbaan, waar veel auto's bijvoorbeeld een vrachtwagen in wilden halen, maar het op de rechterbaan op de vrachtwagen na leeg was. De Lexus trok in zo'n geval op de rechterbaan op tot 130, haalde iedereen rechts in, en als de afstand tot de vrachtwagen te klein werd, remde hij weer af. Niet echt handig, en het zorgt er ook niet voor dat je mede-weggebruikers je sympathieker gaan vinden.
Overigens is dit bij alle auto's met een adaptieve cruise control zo, niet alleen bij die van Lexus. Het systeem kan alleen naar de auto voor je eigen auto kijken, maar niet verder dan dat.
Maar ook de bediening van het audio- en informatiesysteem is niet zo handig als je zou willen. In de week dat ik in de auto rondreed, heb ik mezelf meerdere keren gefrustreerd afgevraagd: waarom heeft deze auto nog geen Apple CarPlay?
Om het systeem te bedienen, heeft de auto bij de versnellingspook een soort touchpad, maar echt intuïtief werkt dat niet. Ten eerste moet je even wennen aan de manier van bediening, maar daarnaast moet je voor sommige toepassingen vrij lang zoeken. En wil je ergens naartoe navigeren, dan ben je zo een minuut of twee bezig met het invoeren van een adres.
Lexus had een hoop gedoe kunnen voorkomen door Apple CarPlay te integreren in het informatiesysteem. Vanaf 2020 is dat ook beschikbaar in de UX, net zoals Android Auto (al hebben Nederlandse Android-gebruikers daar nog geen toegang toe), en bestaande auto's kunnen dan een upgrade krijgen. Waarom de UX op dit moment nog geen Apple CarPlay heeft, is niet helemaal duidelijk.
Wel weten we dat Toyota, het moederbedrijf van Lexus, het lange tijd niet zag zitten om Apple en Google toegang te geven tot de informatiesystemen. Mogelijk is het bedrijf nu toch overstag gegaan om weer terrein te winnen ten opzichte van concurrenten.
En de auto heeft een vlak waarop je je telefoon draadloos kunt opladen. Handig, zou je zeggen, maar dat is het toch niet helemaal...
Het vakje waar je de telefoon in moet leggen, is namelijk van glad plastic gemaakt. Als de auto stilstaat levert dat geen problemen op, maar tijdens het rijden wel. Bij iedere bocht verschoof mijn telefoon zodat hij nét niet meer op de goede plek lag om op te laden. Met een rubberen hoesje blijft de telefoon op z'n plek liggen, maar het zou handiger zijn als Lexus zelf al voor een materiaal met wat meer weerstand had gekozen.
Tot slot het laatste nadeel: de auto heeft niet zo veel ruimte als ik verwachtte.
De stoelen aan de voorkant zijn ruim, maar als je regelmatig passagiers op de achterbank hebt, kun je misschien beter een andere auto kiezen. En ook de kofferbak is krap. Ik haal iedere week mijn boodschappen op bij een ophaalpunt, maar de kratten pasten er in de hoogte niet goed in. Al met één vol krat in de kofferbak had ik minder zicht in mijn achteruitkijkspiegel.
Even ter vergelijking: de Lexus UX heeft een kofferbakruimte van 320 liter, en mijn kleine Peugeot 108 heeft een kofferbakruimte van 196 liter. De kofferbak van de UX is dus maar anderhalf keer zo groot – ik had van tevoren een iets groter verschil verwacht.
Op zich is het logisch dat de kofferbak niet heel ruim is, want daar zit de accu onder, maar als je die ruimte wel nodig hebt, is het vervelend.
Aan het einde van de week was het tijd om de balans op te maken over mijn verbruik. Gemiddeld had ik 6,4 liter benzine per 100 kilometer nodig.
Daar was ik wel een beetje teleurgesteld over. Lexus zegt namelijk dat in de UX waar ik in reed, een verbruik van 4,5 liter per 100 kilometer mogelijk moet zijn. Nu had ik niet verwacht dat ik dat zou halen, want ik heb er behoorlijk lange stukken mee over de snelweg gereden en heb ook meerdere keren tijdens het optrekken de sportstand uitgeprobeerd. De meest zuinige rijder was ik dus zeker niet, en het is anderen gelukt om zuiniger te rijden, maar ik had niet verwacht dat mijn verbruik een derde boven het theoretische verbruik zou liggen.
Overigens is het tijdens een drukke spits of in de bebouwde kom wel mogelijk om er heel zuinig mee te rijden. Als je de auto laat uitrollen of remt, laadt de accu op en kun je er vervolgens een stukje elektrisch mee rijden. Hoe dat precies werkt, zie je hier.
Door zuinig te rijden kun je dankzij deze techniek een derde tot zelfs de helft van de tijd elektrisch rijden. Mocht je veel filerijden of door de bebouwde kom rijden, dan kan het dus zomaar zo zijn dat je verbruik een stuk lager ligt. Tijdens een file is het theoretisch zelfs mogelijk om volledig elektrisch te rijden.
Conclusie: voor wie is deze auto?
Op de nadelen die ik hierboven beschreef na – en laten we eerlijk zijn, dat zijn vooral nadelen op detailniveau – vond ik de Lexus UX een heerlijke auto om in te rijden. Hij is comfortabel, als bestuurder heb je alle ruimte en zit je rustig. Dankzij de veiligheidstoepassingen rijdt hij heel ontspannen en als ik mijn Peugeot 108 zou kunnen inruilen voor deze auto, zou ik dat natuurlijk zonder erover na te denken doen.
De UX heeft ook een redelijk gangbare prijs voor z'n klasse. Toch reed ik de hele week rond met een belangrijke vraag in mijn achterhoofd: is de doelgroep voor deze auto wel groot genoeg? Lexus zegt hem te hebben ontworpen voor dertigers, maar gezien de ruimte in de kofferbak moeten dat wel dertigers zonder kinderen zijn. En dat moeten dan ook nog eens mensen met een behoorlijk uitgesproken smaak zijn, want niet iedereen zal van de vele lijnen in het ontwerp van de UX houden.
Daarnaast moeten dat mensen zijn die specifiek op zoek zijn naar een hybride crossover. Want wie verder kijkt met een budget van tussen de 45.000 en 60.000 euro, kan gemakkelijk een volledig elektrische auto kopen. Een Tesla Model 3 koop je bijvoorbeeld voor net iets meer dan 55.000 euro.
Vind je verbruik en het milieu niet interessant, dan kun je met dit budget ook een goedkopere crossover of SUV kiezen, zoals de Toyota RAV4 (vanaf 34.000 euro), de Mitsubishi ASX (vanaf 24.000 euro) of de Honda CR-V (vanaf 40.000 euro).
Kortom: de Lexus UX moet maar net bij je passen, maar dan is het een hele fijne auto.
Lees meer over auto's:
- Enorme prijsverschillen bij private lease: dezelfde auto kan een maand na de aankoop duizenden euro’s duurder of goedkoper zijn
- Dit zijn de maandlasten van de 5 populairste nieuwe auto’s – met de Tesla Model 3 versus de Volkswagen Polo
- Auto straks 3 tot 5 mille duurder? Zo hard steeg de prijs van een nieuwe auto de afgelopen 11 jaar
- Hoe aantrekkelijk is private lease? Dit zijn de maandelijkse lasten van de 5 populairste auto’s: nieuw, als occasion of via private lease